Cycling
He’s back!
Op 23 december duikt Wout van Aert in Mol voor het eerst dit seizoen het veld in. Uit pure liefde voor modder, zand en geploeter, want z’n échte doelen liggen op de weg. Een interview over revalideren, ambitie en de zin om heel hard te werken!
Hoe kijk je terug op afgelopen seizoen?
“2024 was een jaar met heel veel ups en downs. Over de momenten dat ik competitief was, ben ik heel tevreden. Ik heb mooie resultaten kunnen behalen. Maar ik heb veel te veel aan de zijlijn gestaan door blessures en valpartijen, dus het is zeker niet mijn beste jaar.”
Welke momenten koester je het meest?
“De drie ritzeges in de Vuelta waren een hoogtepunt, maar zeker de Olympische Spelen springen er voor mij uit. Ik haalde brons in het tijdrijden. Ondertussen heb ik zowel op de weg als in het tijdrijden een medaille gehaald. Het was absoluut een doel om dat te bereiken in mijn carrière.”
De hoogtepunten van dit jaar? Brons op de Spelen en mijn drie ritzeges in de Vuelta.
Hoe heb je die tegenslagen doorgespoeld?
“Tja, die tegenslagen zijn niet makkelijk om mee om te gaan. Na alle leed van het voorjaar, had ik met de Tour de France en de Olympische Spelen relatief snel opnieuw een doel, wat het makkelijker maakte om de knop om te draaien. Maar in het najaar ben ik in de Vuelta nog eens hard gevallen, en toen was het toch veel moeilijker om die motivatie weer te vinden. Jezelf de tijd geven en tijd spenderen met familie, dat helpt dan wel.”
Is dat waar je de motivatie vandaan haalt? Familie en vrienden, of haal je die drive ook uit andere zaken?
“Mijn motivatie, die zit intrinsiek in mij. Ik heb altijd in alles de beste willen zijn, al van kindsbeen af. Die drang komt gewoon terug, zonder dat ik het wil of zonder dat ik er iets voor moet doen. Als ik een aantal weken geen wedstrijd heb gehad, dan komt die motivatie vanzelf en heb ik direct veel zin om hard te werken. De mensen rond mij helpen net heel hard om te relativeren, en mij te doen beseffen dat er ook andere dingen zijn. Dus zij zijn belangrijk om het evenwicht te bewaren.”
Mijn motivatie? Die zit intrinsiek in mij. De drang om te winnen komt gewoon vanzelf terug.
Wat helpt je om gefocust te blijven?
“Dat is een goeie vraag. (lacht) Je kijkt af en toe wel eens terug op je carrière, en dan ben je heel trots met wat je bereikt hebt, maar eigenlijk kijk je toch meer vooruit en probeer je de wedstrijden te winnen waar je nog van droomt. Voor mij zijn dat de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, dat blijven de absolute hoofddoelen. Als ik daaraan denk, dan wil ik er gewoon alles voor doen om dat te bereiken.”
Je begint aan je 11de crossseizoen als prof. Wat maakt het dit jaar anders?
“De laatste jaren veranderde er niet veel omdat ik veldrijden op een veel beperktere manier beoefen dan vroeger. Maar het is voor mij echt een ritueel om in de winter dat veld in te duiken en zo die periode te overbruggen. Soms – zeker als je geblesseerd bent – flitst er wel eens door je hoofd om het eens een winter wat rustiger aan te doen. Maar bij de gedachte alleen al… dan kriebelt het eigenlijk al te veel dat ik het toch niet wil missen. Het is mijn tweede natuur, mijn eerste liefde waar ik altijd naar terugkeer.”
Verliep je voorbereiding op dit seizoen anders door je val in de Vuelta in september?
“Mijn voorbereiding is zeker anders gelopen dan ik had gehoopt. Ik heb heel lang moeten focussen op mijn revalidatie. Zelfs nu ben ik nog bezig om mijn rechterbeen even sterk te krijgen dan m’n linkerbeen. Daardoor is er natuurlijk minder tijd om specifieke veldritaspecten te trainen. Het is op dus ook een vraagteken hoe competitief ik zal zijn. Maar dat ik er heel veel zin in heb, dat staat buiten kijf.”
In het veldritseizoen sta je meestal met meer spiermassa en gewicht aan de start dan als je op de weg racet. Is dat nu ook weer zo?
“Ik denk dat ik meer spiermassa heb, ja. Niet specifiek door het veldrijden, maar wel door de revalidatie en de vele uren in de fitness en bij de fysio. Het veldrijden vraagt veel meer een sterk lijf van kop tot teen, en niet alleen de benen natuurlijk. Het is altijd een beetje anders dan op de weg.”
Gelukkig went alles, ook die favorietenrol
Als Wout van Aert ergens aan de start staat, komt daar automatisch een favorietenrol bij. Hoe ga je om met die druk?
“Gelukkig went alles, ook die favorietenrol. Het is gewoon belangrijk om dicht bij jezelf te blijven, en te weten wat je eigen doelen zijn en hoe je naar bepaalde wedstrijden kijkt. Door de tegenslagen die ik gehad heb, is het realistisch om in het voorjaar mijn beste niveau te halen, maar misschien nog niet nú meteen. Zolang ik dat goed in mijn achterhoofd hou, hoef ik mij niet te veel aan te trekken van de publieke opinie.”
