Air Race
Μια σύντομη ιστορία του Red Bull Air Race World Championship από το 2003
Μάθε τα πάντα για το ταχύτερο άθλημα στον ουρανό, με ένα πλήρες ιστορικό ανά έτος για το Red Bull Air Race World Championship, συμπεριλαμβανομένης και της εκδήλωσης με τους εκατομμύρια θεατές στο Ρίο.
Από τότε που ξεκίνησε επίσημα το 2003, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Red Bull Air Race έγινε παγκοσμίως γνωστό ως ένα από τα πιο συναρπαστικά πρωταθλήματα μηχανοκίνητου αθλητισμού στον πλανήτη.
Οι ειδικά σχεδιασμένες εναέριες αγωνιστικές πίστες είναι αποτέλεσμα εκτεταμένης έρευνας και συνδυασμός υψηλής ταχύτητας, χαμηλού υψομέτρου και εξαιρετικής ευελιξίας, που καθιστούν το άθλημα προσβάσιμο μόνο στους πιο εξαιρετικούς πιλότους του κόσμου.
Μπες στο πνεύμα της ταχύτητας με το ιστορικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Red Bull Air Race ανά έτος εδώ.
Ο Péter Besenyei, ένας πιλότος θρύλος
© balazsgardi.com/Red Bull Content Pool
2003
Το Red Bull Air Race είχε την εναρκτήριά σεζόν του ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2003. Ως ένα οπτικό θέαμα μοναδικό στο είδος του, συγκέντρωσε γρήγορα το ενδιαφέρον τόσο των φιλάθλων όσο και των πιλότων. Ο Péter Besenyei από την Ουγγαρία, ένας από τους εγκέφαλους πίσω από την ίδρυσή του, ήταν ο πρώτος νικητής.
Kirby Chambliss
© Armin Walcher / Red Bull Content Pool
2004
Συνολικά 11 πιλότοι συμμετείχαν το 2004. Μετά από μια τεταμένη περίοδο τριών αγώνων που διεξήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ουγγαρία, νικητής αναδείχθηκε ο Αμερικανός Kirby Chambliss, ακολουθούμενος από τον Besenyei στη δεύτερη θέση, και τον Βρετανό Steve Jones και τον Klaus Schrodt από τη Γερμανία να μοιράζονται την Τρίτη θέση.
2005
Δέκα πιλότοι συμμετείχαν σε επτά αγώνες full-throttle σε όλο τον κόσμο, με στάσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο Αμερικανός Mike Mangold ήταν η κυρίαρχη δύναμη, κερδίζοντας πέντε από τους επτά αγώνες. Κέρδισε 36 πόντους Παγκόσμιου Πρωταθλήματος ενώ ο Besenyei κατέλαβε τη δεύτερη θέση με 32 πόντους και ο Chambliss την τρίτη με 21 πόντους.
2006
Ο Chambliss ήταν μια κατηγορία από μόνος του το 2006, κερδίζοντας τέσσερα από τα οκτώ στάδια του αγώνα. Συγκέντρωσε 38 πόντους Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στο δρόμο του για τον τίτλο, ενώ ο Besenyei κατέκτησε και πάλι τη δεύτερη θέση με 35 βαθμούς και ο Mangold την τρίτη με 30 βαθμούς.
Ο Paul Bonhomme στο Άμπου Ντάμπι
© Sebastian Marko/Red Bull Content Pool
2007
Το Red Bull Air Race στο Ρίο
© Balazs Gardi
Fly by
© Balazs Gardi
Αγώνας στο Ρίο
© Joerg Mitter
Το Ρίο πανοραμικά
© Joerg Mitter
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Red Bull Air Race επεκτάθηκε σε δέκα αγώνες με 13 πιλότους το 2007, περιλαμβάνοντας για πρώτη φορά και στάση στη Νότια Αμερική (στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας). Το πρωτάθλημα ήταν μια συναρπαστική μάχη μεταξύ του Mangold και του Paul Bonhomme από τη Μεγάλη Βρετανία. Κατέληξαν σε ισοπαλία με 47 πόντους ο καθένας, αλλά στο τέλος ο Mangold κλείδωσε τη νίκη του πρωταθλήματος μετά από ένα tie-breaker. Ο Besenyei ήταν τρίτος με 31 πόντους.
Ο Hannes Arch στο Red Bull Ring
© Sebastian Marko/Red Bull Content Pool
2008
Ο Αυστριακός Hannes Arch, μόλις στη δεύτερη σεζόν του, έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2008. Ο Arch κέρδισε μόνο δύο αγώνες - στη Βουδαπέστη και στο Πόρτο - αλλά ανέβηκε στο βάθρο σε επτά από τις οκτώ αγώνες για να τελειώσει με 61 πόντους μπροστά από τους 54 του Bonhomme. Ο Chambliss κατέκτησε την τρίτη θέση με 46 πόντους.
2009
Το 2009, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Red Bull Air Race πρόσθεσε τέσσερις νεοεισερχόμενους, φτάνοντας συνολικά τους 15 πιλότους, μεταξύ των οποίων και τον πρώτο Ασιάτη, τον πρώτο Καναδό και τον πρώτο Αυστραλό – πρόκειται για τους Yoshi Muroya, Pete McLeod και Matt Hall αντίστοιχα. Επίσης καινούργιος ήταν ο Matthias Dolderer από τη Γερμανία. Ο Arch πήρε πρόωρο προβάδισμα και κράτησε τη θέση του μέχρι τον τέταρτο αγώνα, όταν ο Bonhomme πέρασε μπροστά και διεκδίκησε τρεις νίκες συνολικά που τον οδήγησαν να κερδίσει τον πρωτοφανή πρώτο του τίτλο.
2010
Το 2010, ο Bonhomme έπιασε το ρεκόρ του Mangold, αφού έγινε ο δεύτερος πιλότος που διεκδίκησε δύο τίτλους. Τελείωσε κάθε έναν από τους έξι αγώνες σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις (σε δύο από τους οποίους ήταν νικητής). Ο Arch πήρε τη δεύτερη θέση με μικρή διαφορά έχοντας κερδίσει τέσσερις από τους έξι αγώνες, αλλά έχασε από τον Bonhomme λόγω του ότι τερμάτισε 11ος στο πρώτο στάδιο της σεζόν στο Άμπου Ντάμπι. Ο άλλος επαγγελματίας πιλότος της Βρετανίας, ο Nigel Lamb, ήρθε τρίτος.
2014
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Red Bull Air Race επέστρεψε καλύτερο από ποτέ το 2014, μετά από τρία χρόνια παύσης. Ο Lamb κυριάρχησε σε μια εποχή που όπου προστέθηκαν τυποποιημένοι κινητήρες και έλικες, καθώς και βελτιώσεις στους κανόνες και τους κανονισμούς, πράγμα που σήμαινε ότι δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην πιλοτική ικανότητα από ποτέ. Το Κύπελλο Challenger έκανε επίσης το ντεμπούτο του, επιτρέποντας σε ανερχόμενους πιλότους όπως ο François Le Vot και ο Juan Velarde να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους.
2015
Η αγωνιστική περίοδος του 2015 έκλεισε θεαματικά για άλλη μια φορά στο Λας Βέγκας, με τον Bonhomme να κερδίζει τελικά, σημειώνοντας ρεκόρ με τον τρίτο τίτλο Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και αποχωρώντας από το άθλημα μαζί με τον Peter Besenyei. Ο Mikael Brageot διεκδίκησε τον τίτλο του κυπέλλου Challenger με πολλούς νέους πιλότους που έκαναν το ντεμπούτο τους.
2016
Ο Dolderer έγινε ο πρώτος Γερμανός πιλότος που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 2016, καθώς και ο πρώτος πιλότος που κέρδισε τον τίτλο με έναν αγώνα λιγότερο. Ο Florian Bergér πήρε το Κύπελλο Challenger κατά τη διάρκεια μιας πολύτιμης σεζόν, όπου το εμβληματικό Indianapolis Motor Speedway έκανε το ντεμπούτο του στο Red Bull Air Race. Ο τελικός αγώνας της σεζόν είδε επίσης τον Lamb να αποσύρεται από το άθλημα.
2017
Η σεζόν του 2017 ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές του αθλήματος. Ο Martin Šonka φαινόταν για λίγο ότι θα έπαιρνε την πρώτη του νίκη και ξεπέρασε τον ανταγωνισμό στο άνοιγμα της σεζόν στο Άμπου Ντάμπι. Αλλά δεν γινόταν να τα έχει όλα. Ο Muroya αντεπιτέθηκε με δύο διαδοχικές νίκες στο Σαν Ντιέγκο και στη συνέχεια στον αγώνα στην πατρίδα του, στην Chiba. Ο Sonka κέρδισε στον αγώνα νούμερο έξι στο Πόρτο και στη συνέχεια ο Muroya κέρδισε στο Lausitzring, στη Γερμανία, πράγμα που σήμαινε ότι ο αγώνας θα κρινόταν στον τελικό γύρο της σεζόν. Η Ινδιανάπολη ήταν το σκηνικό για το φινάλε της σεζόν και ο γύρος των 14 είδε τους κυνηγούς τίτλου Sonka και Muroya να κονταροχτυπιούνται. Ο Muroya κέρδισε και όταν ο Sonka χτύπησε έναν πυλώνα, φαινόταν πως ο αγώνας του για τη διεκδίκηση του τίτλου είχε τελειώσει. Ωστόσο, οι δύσκολες καιρικές συνθήκες έκαναν κι άλλους πιλότους να αποτύχουν και ο Sonka προχώρησε στο γύρο των οκτώ ως ο ταχύτερος από τους ηττημένος. Και οι δύο πιλότοι έφτασαν στους ημιτελικούς και ο Muroya πήρε τον τίτλο όταν σημείωσε χρόνο ρεκόρ στην τελική του κούρσα.
2018
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2018 ήταν μία από τις πιο δύσκολες σεζόν στην ιστορία του αθλήματος. Πηγαίνοντας στον τελικό αγώνα, τρεις πιλότοι είχαν την ευκαιρία να κατακτήσουν τον τίτλο. Ο Michael Goulian ήταν ο κορυφαίος, με δεύτερο τον Šonka και τρίτο τον Matt Hall, με μόλις επτά βαθμούς να τους χωρίζουν. Ο Goulian ηττήθηκε από τον Šonka στο γύρο των οκτώ, μένοντας μόνο δύο πιλότοι. Ο Hall έκανε πάρα πολύ καλό χρόνο στο final four με τον Šonka να απομένει, πράγμα που σήμαινε ότι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα θα κρινόταν στην τελική κούρσα του τελευταίου αγώνα. Ο Šonka κέρδισε τον τίτλο, νικώντας τον χρόνο του Hall με μόλις 0,304s.