Είναι η trance το μακροβιότερο μουσικό είδος του πλανήτη μας;
Εδώ και 20 χρόνια, η trance μουσική έχει τους πιο πιστούς θαυμαστές στη χορευτική μουσική. Η παραγωγός Ciel μας μίλησε για το πώς ένα είδος μουσικής μπορεί να μείνει διαχρονικό.
Η trance αποτελεί χαρακτηριστικό κομμάτι της χορευτικής μουσικής. Είναι σαν τα φυσικά στοιχεία του κόσμου μας που υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Σαν ένα τεράστιο, αμετάβλητο, βουνό ή φαράγγι που θα είναι πάντα εκεί. Η trance μουσική είναι συνδεδεμένη με διάσημους DJ, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Ολλανδοί, όπως ο Tïesto, ο Ferry Corsten ή Armin Van Buuren.
Η trance μουσική είναι επίσης συνδεδεμένη με τεράστιες μουσικές επιτυχίες των ' 90s και αρχές του ' 00s (Children, For An Angel, 9PM Til I Come, Cafe Del Mar, Adagio With Strings) που παίζονται ακόμα σε πάρτι που διοργανώνουν καλοκαιρινά θέρετρα, στο ραδιόφωνο όπως επίσης δημιουργούνται καινούρια remix για τις νέες γενιές. Γενικά με την μουσική trance σου έρχονται στο μυαλό, τεράστιες συναυλίες, λέιζερ και υπέρτατα μιξαρίσματα ήχου σε υψηλές τάσεις. Το στυλ της trance είναι διαχρονικό, αμετάβλητο, το ίδιο έντονο και ακραίο χωρίς να έχει επιρροές από άλλα ρεύματα που είναι στη μόδα ή να συσχετίζεται με κάτι "χιπστερικό".
Είναι φανερό ότι δεν μπορείς να χορέψεις ένα τραγούδι που είναι στους 140 BPM.
Ο βασικός κορμός της trance, όπως έχουν δηλώσει και οι διασημότεροι DJ, δεν έχει αλλάξει στα τελευταία 20 χρόνια. Έχει μείνει ίδια από τότε που έφτασε στην κορύφωση της επιτυχίας της από το σημείο δηλαδή που ξεπρόβαλλαν οι πρώτες φουρνιές της DJ κουλτούρας.
Η παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής του Τορόντο, Ciel, γνωστή και ως Cindy Li, συνοψίζει άψογα τον όρο της trance ως την μουσική με τον ταχύτερο ρυθμό καθώς κανένα τραγούδι δεν πρέπει να πέφτει κάτω από 134 bpm που διαθέτει μελωδίες με πολύπλοκες συνθέσεις, φωνητικά από όργανα και σύγχρονους ψυχεδελικούς ήχους.
Η Ciel παίζει στο Movement Electronic Music Festival
© Joe Gall/Red Bull Content Pool
Η trance θεωρείται πολύ «καθαρή» σε σύγκριση με την μουσική της house και της techno, πολύ Ευρωπαϊκή και ακόμη και o Ferry Corsten λέει ότι «δεν έχει πραγματικά ένα συγκεκριμένο ρυθμό. Ότι είναι είτε πολύ γρήγορος είτε πολύ αργός αλλά σίγουρα έχει πολλή μελωδία. Και έτσι, κλίνει πιο κοντά στην κλασική μουσική παρά σε κάποιο tribal είδος ρυθμού.»
Παρομοίως, ο Tony McGuinness από τους Above & Beyond δεν αστειεύεται όταν λέει ότι: «Είναι φανερό ότι δεν μπορείς να χορέψεις ένα τραγούδι που είναι στους 140 BPM.» (Αν και τονίζει επίσης ότι το υλικό τους, την τελευταία δεκαετία είναι σε πιο αργό ρυθμό και ορισμένες φορές πιο funky.)
Κατά την τελευταία μισή δεκαετία, ο ήχος και το στιλ της trance έχουν υιοθετηθεί από μια νέα γενιά που δεν σταματά να πειραματίζεται με την μουσική της. Στις μέρες μας, κυρίως στο Νότιο ημισφαίριο του κόσμου, αυτές οι νέες μορφές της «deconstructed trance» και της χορευτικής μουσικής, συνδυάζονται μαζί με άλλες τεχνοτροπίες του συστήματος του ήχου και δημιουργούν έντονες μελωδίες και ριζοσπαστικούς συνδυασμούς που γίνονται γρήγορα διάσημοι σε όλο τον κόσμο. Εν τω μεταξύ, η άλλη προσέγγιση της νέας γενιάς, πειραματίζεται επιστρέφοντας στις πρώτες βάσεις της trance μουσικής και την μετατρέπει ξανά σε "υπερυπνωτική" και "κοσμική". Καλλιτέχνες αυτής της προσέγγισης, είναι η Ciel, οι Fantastic Twins και οι K-X-P που έχουν δημιουργήσει από τους πιο λαμπερούς δίσκους αυτού του έτους.
Ο θρύλος Giorgio Moroder στο Red Bull Music Academy στη New York
© Christelle de Castro / Red Bull Content Pool
Οι βάσεις της trance μουσικής μπήκαν πολλά χρόνια πίσω. «Η trance ως ηλεκτρονική μορφή μουσικής υπάρχει από τότε που δημιουργήθηκε το συνθεσάιζερ» λέει ο JD Twitch της Optimo Music, ο οποίος κυκλοφόρησε πρόσφατα τα Fantastic Twins EP. Η αλήθεια είναι ότι από την εποχή των πρώτων ακαδημαϊκών ηλεκτρονικών συνθετών και των μουσικών επιρροών των hippies, των «The Silver Apples» και των πρώτων disco-synth συνθέσεων του Giorgio Moroder, οι άνθρωποι κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν υπνωτικό παλμό.
But it was in the early '90s in Europe, especially in Frankfurt, that the genre itself was actually born. “These days, trance has an image of putting on big shows,” says Corsten, “with lasers... or Sensation White, but in the end trance also comes from dark clubs in the '90s. Sven Väth and people like that playing fast techno with these very melodic sounds. It was always about dancing.”
Sven Väth
© Press
Οι αρχές της δεκαετίας του ' 90, ήταν γεμάτες από έντονες και παράξενες σκηνές, με έντονα συναισθήματα. Οι χίπηδες και οι ravers ήταν πολύ παθιασμένοι με τη μουσική.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι Rising High και οι Choci's Chewns και τα σκοτεινά άλμπουμ των Spiral Tribe ένωσαν για πρώτη φορά την trance μουσική με την hardcore/rave σκηνή ενώ παράλληλα οι μουσικοί συνδυασμοί των Psychick Warriors Ov Gaia από την Ολλανδία κατάφεραν να συνδέσουν την trance με έναν πιο βιομηχανικό, πιο εναλλακτικό και μυστηριώδη κόσμο. Όλο αυτό διαδόθηκε παγκοσμίως πάρα πολύ γρήγορα.
Η Jane Fitz, που τώρα έχει πια εδραιωθεί ως house/techno DJ, ήταν από τις πιο φανατικούς trance raver, εργαζόταν ως δημοσιογράφος στο μουσικό κομμάτι και έκανε ταξίδια σε όλο τον κόσμο. «Πήγαινα σε αυτά τα μικρά πάρτι κοντά στην Ασία που διοργανώνανε οι φίλοι μου», λέει. «Είχα επίσης φίλους που ζούσαν στο Χονγκ Κονγκ και θα πηγαίνανε στη Γκόα ή στην Ταϊλάνδη κάθε χειμώνα μόνο για αυτά τα πάρτι που γινόντουσαν εκεί. Αυτά τα πάρτι γινόντουσαν επίσης στον Καναδά ή στην Ινδονησία ή ακόμα και στην Ιαπωνία. Πραγματικά, ήταν μια πολύ ελεύθερη εποχή με τρελή φάση που για μένα έμοιαζε περισσότερο με τρόπο ζωής. Επίσης, θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή, πίστευα ότι house μουσική ήταν πολύ επιφανειακή και ότι δεν είχε κάτι άλλο να προσφέρει».
Θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή, πίστευα ότι house μουσική ήταν πολύ επιφανειακή και ότι δεν είχε κάτι άλλο να προσφέρει.
Τα ad-hoc πάρτι και πολλά μαγαζιά όπως το Sven Väth's Omen στη Φρανκφούρτη, και το Megatripolis και το Return To The Source στο Λονδίνο, είχαν εδραιώσει μια πολυπολιτισμική αισθητική, με έντονα fluo χρώματα, επιστημονικής φαντασίας σχέδια και προκαλούσαν ένα γενικό παραλήρημα.
Όλα αυτά, μαζί με επιτυχίες των Jam & Spoon, Robert Miles and Paul Van Dyk που επικρατούσαν τότε στην mainstream σκηνή της μουσικής, θεωρούνταν πιο underground μέχρι και το τέλος της δεκαετίας μέχρι την εμφάνιση των big-breakdowns-and-lasers. Σε κάποιους βέβαια δεν άρεσε: ο JD Twitch λέει ότι το «The T-word…από τα μέσα της δεκαετίας του ' 90 έχει δεχθεί διάφορα σχόλια», ενώ η Jane Fitz λέει ότι «προσωπικά, από το 1998 και το 1999, θεωρώ ότι σταμάτησε να καινοτομεί, ειδικά με τον εμπορικό ήχο που λάνσαρε τότε που θυμίζει πάρα πολύ το Gatecrasher ή με το Judge Jules.»
Crasher Kids
© PYMCA / Contributor / Getty Images
Πολύ σημαντικό επίσης ήταν ότι ο ήχος της mainstream trance ήταν μεταδοτικός. Το Χιπ-χοπ εν συνεχεία ενσωμάτωσε κάποια trance κομμάτια όπως τα τραγούδια του Timbaland στα μέσα του 2000 και το Your Love του Justin Timberlake. Μια αποκαλυπτική ιστορία λέει ότι ο Lil Jon η αλλιώς ο DJing, αντιλήφθηκε από κάποια strip clubs της Ατλάντα, ότι οι χορευτές αγαπούσαν πολύ τα Euro dance τραγούδια και ότι από εκεί άρχισε να συνδυάζει ήχους από τύμπανα μαζί για το synthesizer. Η Dubstep και η grime μουσική το υιοθέτησε, με τον Skream και τον Joker να δοκιμάζουν τη trance synth ενώ οι ήχοι των ντραμς και του μπάσου, βγαίνουν από τη φάση της νέας χιλιετίας.
Η trance είχε μεγάλη επιρροή κατά την διάρκεια της έναρξης του 2010, όταν εμφανίστηκε μια αισθητική με «νέον» παραγωγούς όπως ο Rustie, ο Hudson Mohawke, η SOPHIE και στην πιο σκληρή μορφή της με παραγωγούς όπως ο Kuedo και ο Ikonika. Μέχρι το 2014, η φράση «deconstructed trance» είχα λανσαριστεί και ακόμη και τα πιο σπουδαία τραγούδια που αποτελούσαν τους ύμνους της trance είχαν πολλά remakes.
Όλα αυτά μας φέρνουν σε ένα σημείο που όλες αυτές οι διαφορετικές εποχές και οι μορφές της trance είναι όλα μέρος της μουσικής γλώσσας του 2019. Σπουδαίο παράδειγμα αυτού, είναι ο Καναδός παραγωγός, Tristan Douglas, aka Antwood, ο οποίος μιξάρει την πιο εμπορική trance με πολύπλοκους και έντονους ηλεκτρικούς ήχους. Ο ίδιος, παραδέχεται την αίσθηση της ειρωνείας στη σύνθεση αυτή, αν και από όσο λέει έχει λόγο που το κάνει.
Ο Skream σε ένα Red Bull Music Academy
© Erik Voake / Red Bull Content Pool
Από την άλλη πλευρά, ο Λονδρέζος Yewande Adeniran, aka Ifeoluwa, που παίζει επίσης αφηρημένη ηλεκτρονική μουσική και την συνδυάζει με παγκόσμια χιπ χοπ και ηχητικά συστήματα έχει μια αρκετά διαφορετική γνώμη. Ο Ifeoluwa λοιπόν επιμένει ότι η τονικότητα της μουσικής trance, αν και ακούγεται σαν μια ωραία σύνθεση με διακυμάνσεις, στην πραγματικότητα δεν αλλάζει και παραμένει ίδια.
«Η trance μουσική σε ωθεί να κάνεις ένα ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων. Οι άνθρωποι πραγματικά μπορούν να εκφραστούν μέσω αυτής. Έχω δει ανθρώπους να ακούνε trance και να κλαίνε μπροστά μου!» είπε ο Ferry Corsten.
Λέει επίσης ότι «μερικές φορές, χρειάζεται να κάνεις ένα διάλειμμα από το σκοτάδι για να νιώσεις λίγο πιο αισιόδοξος. Οι άνθρωποι της διασποράς, οι έγχρωμοι και γενικά εκείνοι που νιώθουν διαφορετικοί, πάντα χρησιμοποιούσαν δημοφιλείς club ήχους, είτε disco είτε house, για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Τώρα υπάρχει η νέα γενιά τους που έχει αυτήν την μουσική παιδεία και ακούει πολλών ειδών μουσική συμπεριλαμβανομένης της trance.
«Το παραπάνω δεν απέχει πολύ από τις απόψεις του Corsten για την μουσική trance. «Δεν είναι επιφανειακή σαν την EDM –η trance μουσική σε ωθεί να κάνεις ένα ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων. Οι άνθρωποι πραγματικά μπορούν να εκφραστούν μέσω αυτής. Έχω δει ανθρώπους να ακούνε trance και να κλαίνε μπροστά μου!»
Έχω ακούσει ιστορίες από ανθρώπους που είναι στο στρατό και διηγούνται ότι δεν θα τα είχαν καταφέρει αν δεν ακούγανε αυτήν την μουσική. Ανθρώπους επίσης, που λένε ότι αυτή η μουσική τους βοήθησε να μην χάσουν τα λογικά τους. Γενικά, αυτή η μουσική επηρεάζει πολύ τους ανθρώπους που ακούν προσεχτικά τους ήχους trance, εκφράζονται μέσα από αυτούς και φυσικά δεν μένουν επιφανειακοί όπως οι hipsters»
Ο Ferry Corsten στο O2 του Λονδίνου
© Joseph Okpako/WireImage
Η trance μουσική δεν σου παρουσιάζει έναν άλλο κόσμο, φανταστικό και ιδεατό όπου μπορεί να σε βγάλει από μια δύσκολη στιγμή της ζωής σου αλλά με την μουσική της σε βοηθάει να εκφράσεις τα συναισθήματά σου και να βγεις σιγά σιγά από το αδιέξοδο.
Έτσι με βοήθησε η μουσική αυτή και αν μπορεί να το κάνει αυτό και σε άλλους, τότε νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ θετικό πράγμα. Η Ciel συμφωνεί ότι μερικές φορές μπορείς ν εκτιμήσεις την αισιόδοξη μελωδία της trance χωρίς να την επιβαρύνεις με κυνισμό. "Όταν περνάω δύσκολα θέλω να βγαίνω τα Σαββατοκύριακα σε raving πάρτι και να χορεύω μέχρι το πρωί. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να πάω σε κάποιο φεστιβάλ με καταθλιπτική μουσική."
Θυμίζει πολύ λίγο την εποχή της mainstream trance και μοιάζει όλο και περισσότερο με τις βάσεις της trance στα '90 που κυριαρχούσαν ο έντονος ενθουσιασμός και το ανέμελο πνεύμα. "Έχει τόσο πολλά στοιχεία με βίντεο που δείχνουν την εξερεύνηση του διαστήματος, με διαλογισμό, με μυστικισμό της νέας εποχής αλλά και με παραδοσιακή μουσική από την Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Είναι πολύ ωραία αυτή η συγχώνευση των παλαιών και των νέων καθώς γίνεται ανάμειξη παραδοσιακών στοιχείων και του φουτουρισμού."
"Για μένα, η μουσική της trance ακούγεται σαν τη μουσική της techno αλλά είναι πολύ πιο σύνθετη και πολύ πιο περίπλοκη και φανερά πολύ ενισχυμένη με μελωδίες, ιστορίες, αφηγήσεις." δηλώνει η Fitz.
Όλο αυτό τον καιρό, η trance έχει δημιουργήσει τον δικό της κόσμο, και σ’ αυτόν υπάρχει η πιο εμπορική trance, η πιο έντονη για τα rave πάρτι, ο πολύ ξεχωριστός μανιακός ήχος της trance, οι πιο ήπιες εκδοχές που συγχέονται με το μελωδικό techno των Γερμανών Kompakt και των Get Physical ή τις σκηνές όπως «makina / 'new monkey» από την βορειοανατολική Αγγλία, η οποία όπως και το MCing φτάνει πάνω από 150BPM.
Και ας μην ξεχνάμε τον Goa ήχο της psy-trance, τον οποίο η Fitz λέει ότι είναι πιθανόν "η μακροβιότερη underground μουσική στον κόσμο, με διάσημους DJ, ατελείωτα φεστιβάλ όπως το Boom και το Ozoro και πολύ συγκεκριμένο κοινό."
"Είτε σου αρέσει αυτή η μουσική είτε όχι, να ξέρεις ότι το κοινό που πάει σε αυτά τα φεστιβάλ, δεν δίνει δεκάρα για το τι λένε αυτοί που είναι "έξω από τον χορό". Το μόνο σίγουρο είναι ότι, αν θες να δεις τι συμβαίνει στη παγκόμσια μουσική σκηνή, δεν μπορείς να αγνοήσεις αυτόν τον πολύ παράξενο και μπερδεμένο κόσμο της trance."
Ο Tïesto στη Κολομβία
© Kevin Molano / Red Bull Content Pool
