Games
Het nieuwe chemistry-systeem van FIFA 23 uitgelegd
Eén van de grote veranderingen in FIFA 23 is het nieuwe FIFA 23 chemistry-systeem. Wij leggen uit hoe dat werkt.
In het laatste deel van FIFA vóór EA de licentie verliest en het verdergaat onder de naam EA FC, heeft de Amerikaanse ontwikkelaar besloten om het roer om te gooien wat betreft een aantal kernonderdelen van de immens populaire FIFA Ultimate Team-modus. In dit artikel leggen we haarfijn uit waar je op moet letten als je een nieuw team gaat plannen, in verband met het gloednieuwe chemistry-systeem.
Doe mee met Levi's Perfect Strike, hét FIFA 23-penaltytoernooi!
Geen directe links meer
De grootste verandering is dat er geen directe link meer is tussen spelers. Er is ook geen 100 chemistry meer. Spelers kunnen in totaal drie chemistry-punten verdienen, die ze krijgen afhankelijk van enkele minimale vereisten. Daarover later meer, eerst het verdwijnen van de directe links.
Chemistry wordt teambreed bepaald, in plaats van hyper specifieke links. Wat dat betekent is dat een speler van bijvoorbeeld Paris Saint-Germain invloed zal hebben op het hele team, ongeacht of de speler nu een link heeft met de speler die je een boost probeert te geven. Het systeem laat spelers nog wel op dezelfde manier linken: kortom, als een speler voor dezelfde club speelt, in dezelfde liga speelt of dezelfde nationaliteit heeft, dan komen spelers in aanmerking voor een boost. Let op dat er geen negatieve attributen meer bestaan. Dat wil zeggen dat een speler op 0 chemistry zal spelen zoals hij in een normale modus ook zal spelen. Chemistry geeft nu alleen nog maar boosts.
Minimale vereisten
Het nieuwe chemistry-systeem zorgt ervoor dat spelers allemaal individueel chemistry verdienen, en doet dat op basis van minimale eisen. Teambreed wordt bijgehouden hoeveel spelers uit een bepaalde liga of club komen, of welke nationaliteit ze hebben. Zodoende komen spelers in aanmerking voor een boost. Je moet wel meerdere spelers in je team hebben die aan die eisen voldoen.
De volgende voorwaarden zijn van toepassing:
• 2 spelers van club of land > +1 chemistry
• 3 spelers van een liga > +1 chemistry
• 4 spelers van een club > +2 chemistry
• 5 spelers van een land of liga > +2 chemistry
• 7 spelers van een club > +3 chemistry
• 8 spelers van een land of liga > +3 chemistry
Stel dat je bijvoorbeeld een Frenkie de Jong in je team opstelt. Eerst moet je ervoor zorgen dat hij in één van zijn favoriete posities speelt – daarover straks meer – waarna hij chemistry kan krijgen. Frenkie is Nederlands, en speelt voor FC Barcelona in La Liga. Dat betekent dat hij in alle drie die categorieën een punt krijgt. Als je nu een andere Nederlander óf Barcelona-speler krijgt, dan heb je één chemistry-punt op beide spelers.
Maar, krijg je bijvoorbeeld Memphis Depay (Nederlands, speler voor Barcelona), dan krijg je twee chemistry punten op beide spelers, want zowel de Jong als Memphis hebben nu de minimale vereisten voor twee categorieën gehaald: land en club. Voeg je nu nog een La Liga-speler toe, dan hebben de Jong en Memphis alle twee drie chemistry-punten gekregen (nationaliteit, club en liga geven elk één punt), maar de nieuwe La Liga-speler zal er ‘slechts’ één hebben (drie spelers uit La Liga).
Zo moet je dus behoorlijk gaan puzzelen om een opstelling te vinden waarbij je genoeg van je spelers op volledige chemistry kan krijgen. Let op dat Icons en Heroes respectievelijk tellen als twee spelers voor landen, en twee spelers voor de liga waarin ze horen. Managers tellen als één speler voor land en liga waar ze bij zitten.
Geen positiekaarten meer, wel andere posities
Het was natuurlijk van de zotte dat een speler als Cancelo, die in het echt bij Manchester City op verschillende posities speelt, alleen maar op de rechterflank kon spelen met zijn standaardkaart, terwijl hij in het echt op allebei de flanken uit de voeten kan. Dat probleem is niet meer, want alle spelers krijgen nu meerdere posities waar ze op kunnen spelen, gebaseerd op hun echte positie. Om gebruik te maken van een andere positie voor de speler kunnen gamers op de transfermarkt een kaart kopen die een andere positie van de speler actief maakt. Je hoeft dus niet meer verschillende kaarten te kopen om iemand bijvoorbeeld van de spits naar het middenveld te slepen.
Elke speler heeft één standaard alternatieve positie. Een spits zal bijvoorbeeld altijd uit de voeten kunnen in de centrale voorhoede, terwijl een linksback altijd kan spelen als een linker vleugelverdediger. Naast deze standaard posities is er dus ook nog een derde alternatieve positie waar een speler kan spelen. Zo heb je meer keuzes dan in FIFA 22.
Gerelateerd
