Want to see content from United States of America

Continue
Stubbleman
© Crammed Discs
Music
Deze Belg maakte wereldhits in de jaren '80!
Pascal Gabriel werkte met Kylie Minogue, Miss Kittin en Debbie Harry en bracht onlangs onder zijn alter ego Stubbleman een soloplaat uit. Een interview!
Geschreven door Red Bull Belgium
5 minuten lezenPublished on
De kans is groot dat je van Pascal Gabriel nog nooit hebt gehoord. Een zoekopdracht op het internet vertelt vooral over het leven van een Franse schrijver. Om de gelijknamige Belgische producer, muzikant en liedjesschrijver terug te vinden zijn Google skills van het hoogste niveau nodig. Dan maar even proberen op Discogs, de immense online database voor muziekopnames. Daar loopt het vlotter: Pascal Gabriel staat er 673 keer vermeld in de credits. De lijst releases is indrukwekkend. Hij schreef, producete, maakte remixes of voegde instrumenten toe aan een immens veel muziek. Ook de artiesten waarmee hij samenwerkte mogen er zijn: Kylie Minogue, Debbie Harry, Goldfrapp, Bebel Gilberto...
Onlangs keerde de man terug naar z’n Belgische roots. Op het Brusselse Crammed Discs brengt hij een prachtige lo-fi ambient soloplaat uit onder z’n alter ego Stubbleman, geïnspireerd door een reis in de Verenigde Staten. Stof genoeg voor een gesprek.
Maar eerst even terug de tijd in. In 1977 hoorde de wereld voor het eerst van Pascal Gabriel, als basgitarist van de Naamse punkband The Razors. Goed een jaar en een vijftiental concerten later zat het er al op en Gabriel verhuisde naar Londen. Daar ging hij als freelance geluidsman aan de slag bij verschillende Londense studio’s en bouwde hij al snel een uitstekende reputatie op. De bal ging pas echt aan het rollen toen hij eind jaren '80 meeschreef en producete aan 'Theme From S-Express'. Die acid house track werd één van de radiohits tijdens de Britse Second Summer Of Love, toen raves en dansmuziek het eiland overspoelden. Het recept was éénvoudig: een heleboel samples - een disco knaller uit 1979 van Rose Royce bijvoorbeeld - in de mixer en een wereldhit was het gevolg. Hetzelfde verhaal met 'Beat Dis' van Bomb The Bass, nog zo’n rot gesamplede track uit het brein van Pascal Gabriel.
De hitlijstsuccessen legden Gabriel geen windeieren. Hij kroop in de studio met Debbie Harry van Blondie, EMF, The Creatures en Wire en was één derde van de poppy electro band Peach waarmee hij het tot op de soundtrack van de film Sliding Doors schopte. Ondertussen liepen de jaren '90 op hun einde. Gabriel schreef muziek voor de toen nog onbekende Dido. 'Here With Me' werd haar doorbraak. Voor Kylie Minogue schreef hij onder andere 'Your Love', voor Miss Kittin haar soloalbum Batbox, voor Ladyhawke het op Stubru grijs gedraaide 'My Delirium'.
Het is het straffe verhaal van een kleine Belg die zich opwerkte in het grote London. Na jaren werk achter de schermen voor talloze pop- en rockprojecten, kiest Pascal Gabriel nu voor de eenvoud. Onder z’n alter ego Stubbleman releaset hij een ingetogen piano- en ambient plaat, voor fans van Nils Frahm of Max Richter.
Na zovele successen in popmuziek kom je met een mooie klassieke plaat aanzetten. Vanwaar het idee?
“Toen ik op m’n 19de naar Engeland verhuisde, kwam ik recht uit de punk scene van Namen. In Londen speelde ik al in allerlei bandjes met studenten uit de Saint Martin’s School Of Art, allemaal behoorlijk avant-gardistisch. Eén van die projectjes heette Music For Supermarkets, als reactie op de saaie muzak die er altijd gespeeld wordt. Op een zondagnamiddag mochten we zelfs een concert spelen in een echte supermarkt. We installeerden onze synthesizers en drummachine in een leeggemaakte koelkast. We hebben één plaat gemaakt, maar ze is nooit uitgekomen. Ik denk dat we erg graag als Tangerine Dream wilden klinken. Of de goedkope versie van Brian Eno’s Music For Airports.”
Het album Mountains And Plains is geïnspireerd door een lange reis door de Verenigde Staten, waar je ook foto’s en video’s van hebt gemaakt. Waarom trok je daarheen?
“Ik was popmuziek een beetje beu en nam daarom twee maanden vrij om een reis te maken die ik al lang wilde maken: een zoektocht naar de roots van Amerikaanse muziek. Zoals op al m’n reizen had ik een keyboard en een opnametoestel met me mee. Doorheen de trip heb ik een veertigtal nummers gemaakt, die ik dan thuis verder heb afgewerkt en aan vrienden hebben laten horen. Het is best spannend om na jaren in de schaduw te hebben gewerkt, nu als solo-artiest op de voorgrond te treden. Tot m’n grote verbazing vinden mensen het erg goed en snappen ze wat ik wil vertellen.”
Je brengt de plaat uit op het Brusselse label Crammed Discs. Is dit ook thuiskomen voor jou?
“Nee, niet echt. Ik heb al 35 jaar lang een Brits paspoort en voel me eerder Europees dan eender wat. Ik heb nog wel vrienden en familie in België, maar met Crammed Discs werken vertrekt vooral vanuit m’n liefde voor onafhankelijke labels. Ik werkte al eens vroeger samen met labelbaas Marc Hollander voor Bebel Gilberto. Wat ze doen is heel straf, ze hebben een onnavolgbare eclectische smaak, onmogelijk vast te pinnen op één genre.”
Wist je dat Marc Hollander van Crammed ooit een eigen versie maakte van jouw klassieker S-Express onder de titel ‘Drop That Ghetto Blaster’?
“Marc vertelde het mij nog maar een paar maanden geleden, toen wist ik het niet. Het is een heel leuke versie, ik vind ze geslaagd.”
Je hebt een deel van jouw plaat afgewerkt in jouw studio aan de Mont Ventoux. Is die plek geschikter om zo’n ingetogen piano plaat af te werken dan het drukke Londen?
"Het is een heel aangename plek, maar zowel in Londen als in Frankrijk kruip ik liefst in m’n studio zonder iets van de buitenwereld te horen, dus dat maakt mij niet zoveel uit."
Fiets je wel eens de Mont Ventoux op?
"Grappig dat je ‘t vraagt. Ja, dat doe ik graag. Ik ben een gepassioneerde fietser. M’n volgende plaat zal 1:46:43 heten, de snelste tijd die ik ooit liet noteren bij het beklimmen van de berg. Ik heb sequenties gemaakt die m’n synthesizers aansturen en gebaseerd zijn op m’n hartslag, snelheid, temperatuur en hellingsgraad."
We kijken er naar uit! Eerst het podium op met deze plaat?
"Jazeker, in November volgt de première op het Londen Jazz Festival, samen met 2 muzikanten, een VJ en een reeks zelfgebouwde robotinstrumenten. Ik hoop er ook mee naar Brussel te komen."
Music

Populairste verhalen

Bekijk alle
Bekijk alle